NU'EST (Ren) - Gdy jest za mało męski

Właśnie pakowałaś się na obóz szkolny. Wszystkie klasy kończące szkołę na nią jechały. Nie mogłabyś przegapić czegoś takiego. Ostatnia wycieczka szkolna z Twoimi przyjaciółmi. I nim…

Odkąd pamiętasz, przyjaźniłaś się z Renem. Robiłaś z nim wszystko. W kwestii ubrań albo fryzury radziłaś się Rena. Czasami nawet miałaś kompleksy. Ren był bardziej dziewczęcy niż Ty.

Ale tak naprawdę to kochałaś go za to.

Usłyszałaś dźwięk dzwonka do drzwi. Pobiegłaś schodami na dół otworzyć.

Za drzwiami zobaczyłaś Rena. Od razu się uśmiechnęłaś.

- Hej. – powiedziałaś i pokazałaś, żeby wszedł do mieszkania.

- Cześć. – odpowiedział uśmiechnięty. – Jesteś już gotowa?

- Tak, tylko pójdę po torbę.

Poszłaś po torbę i razem wyszliście z domu.

Szliście pod szkołę, gdzie była zbiórka.

Zauważyłaś, że Ren ma dwie dość duże torby. No tak. Musiał mieć wszystko na zapas.

- Daj, pomogę Ci. – powiedziałaś i chwyciłaś za uchwyt.

- Spokojnie ___... Dam sobie radę.

- Ale jest ciężka.

- ___... – powiedział poważnie.

- Nie wygłupiaj się. – powiedziałaś i wzięłaś jego torbę.

- ___! – powiedział oburzony.

- No co?  - zapytałaś zdziwiona.

- Nie traktuj mnie tak…

- Mwho? Serio nie wiem, o co ci chodzi.

- Traktujesz mnie tak, jak bymbył dziewczyną.

- Nie prawda. – powiedziałaś uśmiechnięta.

Resztę drogi przeszliście w ciszy.

Gdy dotarliście pod szkołę, opiekunowie sprawdzili listy obecności.

Usiadłaś razem z Renem. Przez całą drogę nie odzywał się do Ciebie. Wielokrotnie próbowałaś do niego zagadać, jednak zawsze kończyło się to klęską.

Postanowiłaś jeszcze raz. Przecież nie możecie gadać przez całą wycieczkę.

- Oppa… - zaczęłaś lekko przygnębiona.

Ren spojrzał na Ciebie niepewnie.

Wiedziałaś, że oppa na niego zadziała.

- Mianhe. Nie chciałam, żebyś się tak poczuł.

- Wiem. – powiedział z uśmiechem. – Nie umiem być na Ciebie obrażony.

Uśmiechnęłaś się do niego.

- Ale! – zagroził palcem. – Więcej tego nie rób.

- Arraso, arraso. – odpowiedziałaś i przytuliłaś go.

Odwzajemnił uścisk.

Całą drogę przegadaliście, słuchając swoich ulubionych piosenek i napychając się żelkami.

Ren czasami lubił zachowywać się jak dziewczyna. Jednak od kilku dni zachowywał się całkiem inaczej. Był bardzo chłopięcy, a nawet mogłaś rzec, że męski.

Gdy dojechaliście na miejsce, przydzielono was do pokoi. Dostaliście 3 godziny czasu wolnego, po którym mieliście się stawić w stołówce.

Po rozpakowaniu się i odświeżeniu po podróży, została Ci jeszcze ponad godzina. Postanowiłaś się przejść po okolicy.

Było tu pięknie. Lubiłaś góry. Spinaczka była jedną z Twoich pasji. Tak jak taniec i śpiew. Razem z Renem postanowiliście iść na casting po ukończeniu szkoły. Było by cudownie gdybyście się razem dostali. Ale to już nie wy o tym decydujecie…

Poszłaś w stronę jeziora. Weszłaś na kładkę i usiadłaś, mocząc nogi w wodzie. Siedziałaś tak przez chwilę, myśląc o wszystkim. Potrzebowałaś tego.

Usłyszałaś czyjeś kroki za sobą. Odwróciłaś się zaciekawiona i zobaczyłaś jakiegoś chłopaka.

- Cześć. – powiedział z przyjaznym uśmiechem.

- Hej. – odpowiedziałaś.

- Mogę się dosiąść?

- Pewnie. – odpowiedziałaś i zrobiłaś mu trochę miejsca.

- Jestem ___. – przedstawił się, podając Ci rękę.

- ___. – odpowiedziałaś z uśmiechem.

Chłopaka znałaś bardzo dobrze z widzenia. Był z równoległej klasy. Można powiedzieć, że był księciem Twojej szkoły. Był przystojny i dobrze zbudowany. Nic dziwnego, że większość dziewczyn była w nim zakochana.

I tak zaczęliście rozmawiać. Rozmawialiście o wszystkim i o niczym. Potrafił Cię rozśmieszyć i mieliście podobne zainteresowania.

- Jesteś całkiem fajny. – powiedziałaś.

- Ty też. – odpowiedział z uśmiechem. – I do tego ładna.

Lekko się zarumieniłaś.

Nie na co dzień słyszysz takie komplementy.

- Dzięki. – powiedziałaś.

- ___! – usłyszałaś Rena. – Wszędzie Cię szukałem.

- Coś się stało? – spytałaś zdziwiona.

- Mamy już iść na stołówkę.

- Okej. – powiedziałaś i wstałaś. – Ty nie idziesz? – spytałaś, widząc jak ___ dalej siedzi.

- Zaraz przyjdę. – odpowiedział z uśmiechem.

- To do zobaczenia. – pożegnałaś się z nim.

Gdy byłaś już blisko Rena, wyciągną do Ciebie rękę. Chwyciłaś go niepewnie. Ren nigdy się tak nie zachowywał. A przynajmniej nie chodziliście za rękę.

Gdy byliście na stołówce, Ren nadal trzymał Twoją rękę. Puścił Cię dopiero, kiedy wyczytywali wasze nazwiska.

Połączyli was w pięcioosobowe grupki, w których mieliście pracować razem przez cały obóz. Na szczęście byłaś razem z Renem. Okazało się też, że jesteś z ___. Dali wam chwilę czasu, żeby się zapoznać.  Twoja grupa składała się z trzech chłopaków i dwóch dziewczyn. Na szczęście wszystkich znałaś.

Następnego dnia dostaliście kartki z zagadkami. Waszym pierwszym zadaniem było rozwiązanie ich. Bez problemu sobie z tym poradziliście. Musieliście znaleźć złoty klucz w lesie.

Postanowiliście się rozdzielić. Ty poszłaś z ___ i Renem.

Zaczęliście od szukania w małych krzewach i między trawą.

- Oni wymagają od nas niemożliwego. – powiedziałaś lekko zła.

- Nie przejmuj się ___. – powiedział ___.

- Chyba coś tam jest. – powiedział Ren i podszedł do drzewa.

Podeszłaś do niego. Na drzewnie zobaczyłaś zawieszony klucz.

- Wejdę po… - Ren przestał mówić, kiedy zobaczył, że już się po niego wspinasz.

- ___! – zawołał. – Zrobisz sobie coś.

- Spokojnie. – odpowiedziałaś i sięgnęłaś do gałęzi z kluczem.

Próbowałaś złapać klucz, jednak był za daleko. Weszłaś wyżej i usiadłaś na gałęzi. Poszłaś na kolanach wzdłuż gałęzi. Lekko się zachwiałaś.  

- Uważaj. – powiedział zaniepokojony.

Klucz nadal był za daleko.

- Jak dalej pójdziesz dalej, to gałąź się złamie. – powiedział spokojnie ___.

- Nic mi nie będzie. – zapewniłaś i poszłaś dalej.

Złapałaś klucz i straciłaś równowagę. Zacisnęłaś oczy spadając na dół.

Poczułaś jak ktoś Cię łapie. Otworzyłaś oczy i zobaczyłaś, ze jesteś w ramionach ___.

- Komawo.

- Nic Ci nie jest? – zapytał wystraszony Ren.

- Nie, w porządku. – odpowiedziałaś, stając na ziemi.

- Nie wchodź już na drzewa. – zaśmiał się ___.

Odpowiedziałaś mu uśmiechem.

Poszliście poszukać reszty grupy. Zrobiliście już wszystkie zadania na dzisiejszy dzień.

Następne dni zleciały wam dość szybko. Rozwiązywaliście zadania. W przedostatni dzień wszyscy rozwiązali zadania i dostali czas wolny.

Większość poszła nad jezioro się pokąpać. Wy także poszliście.

Resztę dnia spędziłaś z Renem. Pogadałaś też trochę z ___, jednak gdy Ren tylko Cię z nim widział, od razu Cię od niego odciągał. Zachowywał się bardzo dziwnie.

- Powiesz mi o co Ci chodzi? – spytałaś, kiedy Ren po raz kolejny odciągnął Cię od ___.

- O nic mi nie chodzi.

- No przecież widzę. – powiedziałaś lekko zdenerwowana.

- Po prostu… Nie chcę, żebyś się z nim zadawała.

- Wae? – spytałaś zdziwiona.

- Muszę mieć jakiś powód?

- Skoro nie masz powodu, to dlaczego to robisz?

- Bo on mi się nie podoba.

- Nie będziesz decydował o tym, z kim się zadaję. – powiedziałaś zła i odeszłaś od niego.

Przyjaźnisz się z Renem, ale nie będzie Ci mówił z kim możesz się zadawać, a z kim nie. Poza tym ___ wydawał się fajny. I interesował się Tobą. Nawet nie tego ukrywał, że mu się podobasz.

Przez resztę dnia nie odzywałaś się do Rena. Nie chciałaś się z nim kłócić, ale też nie chciałaś mu przyznać racji. No bo skąd on może wiedzieć jaki jest ___. Nawet z nim nie gada.

Następnego dnia wasza grupa miała pozbierać patyki na ognisko pożegnalne.

Chodziłaś z ___ i rozmawialiście. Nadal nie pogodziłaś się z Renem.

 Patyki były ciężkie, a widząc niezadowoloną minę Rena, postanowiłaś wziąć je od niego.

- Daj mi. – powiedziałaś i wzięłaś je z rąk Rena.

- Poradzę sobie. – odpowiedział zdenerwowany.

- Po twojej minie widzę, ze masz dość. Daj sobie pomóc. – powiedziałaś łagodnie.

- Chodź ___. – zawołał Cię ___.

Poszłaś zanieść patyki. Teraz trzeba było je tylko ułożyć.

- Idź już. – powiedział z uśmiechem. – Ja to skończę.

- Na pewno?

- Ne. – powiedział i lekko Cię popchał w stronę domków. – Idź i odpocznij.

- To do zobaczenia.

Poszłaś w stronę domków. Już miałaś wejść do środka, ale zobaczyłaś Rena idącego w stronę miejsca, gdzie miało być ognisko.

Poszłaś za nim. Chciałaś z nim porozmawiać. Przecież nie mogliście się do siebie nie odzywać.

Zawołałaś go, ale nie usłyszał.

- Możemy pogadać? – usłyszałaś głos Rena.

- Chyba nie mamy o czym.

___? O co tu chodzi.

- Dobrze wiesz, że jest. – powiedział zdenerwowany Ren. – Zostaw ___ w spokoju.

- Bo co? – spytał prowokująco.

- Masz ją zostawić! Słyszałem o zakładzie.

- Masz rację. Założyłem się o ___. I co zrobisz teraz księżniczko? Polecisz do ___, żeby Ci pomogła? – kpił z Rena.

Jaki zakład?

- Uderzysz mnie? Takimi rączkami?

- Nie, powiem jej wszystko.

- Myślisz, że Ci uwierzy? Przecież ___ woli mężczyzn, a nie kogoś, kto wygląda jak dziewczyna.

___ cały czas mu ubliżał. Nie wiedziałaś, czy powinnaś wtrącić się.

- Nie zasługujesz na nią!

- A Ty zasługujesz? – spytał kpiąco ___.

- Tak… Ja ją kocham… - powiedział cicho Ren.

Nie wierzyłaś w to co usłyszałaś. Ren… Ren Cię kochał?

- I myślisz, że ona czuje to samo do Ciebie? Nigdy nie będzie z kimś takim jak Ty. Woli mnie.

Już chciałaś mu coś powiedzieć, jednak przeszkodził Ci krzyk Rena. Szybko wyszłaś zza budynku i zobaczyłaś jak Ren wskoczył na ___. Zaczął go bić pięściami. ___ nie potrafił go zrzucić. Ren był mały i dość zwinny. Cała sytuacja wydawała Ci się śmieszna, jednak nie mogłaś tak po prosty na to patrzeć.

- Dość.

Momentalnie przestali, gdy Cię usłyszeli.

Byli kompletnie zdezorientowani.

- Ren, zejdź z niego! – kazałaś.

___ uśmiechnął się z satysfakcją.

Ren posłusznie zszedł z niego. Gdy już chciałaś coś do niego powiedzieć, uciekł.

 - Ren! – zawołałaś go, jednak on się nie zatrzymał.

- Przepraszam ___. – usłyszałaś głos ___. – Nawet nie wiem co zrobiłem… Po prostu się rzucił na mnie.

Ach tak… Ren się na niego rzucił.

- Nic Ci nie jest? – spytałaś czule podchodząc do niego i łapiąc go za policzek.

- Nie. – uśmiechnął się do Ciebie.

- A szkoda. – odwzajemniłaś uśmiech i kopnęłaś go w czułe miejsce.

Pobiegłaś szukać Rena. Nigdzie nie umiałaś go znaleźć. Pobiegłaś w stronę jeziora mając nadzieję, ze tam będzie.

Nie myliłaś się. Ren siedział na brzegu.

- Ren… - powiedziałaś cicho.

Chłopak drgnął słysząc swoje imię. Szybko wstał i zaczął iść.

- Nie odchodź ode mnie Ren! – krzyknęłaś na niego.

Zatrzymał się i odwrócił się do Ciebie.

- Czemu nie chcesz ze mną rozmawiać? – spytałaś smutna.- Wiem o wszystkim.

- Co..? – spytał zdziwiony.

- Słyszałam, jak z nim rozmawiałeś.

Ren nic nie mówił.

- Czemu mi nic nie powiedziałeś?

- Bo mnie nie chciałaś słuchać.

- Wiem… Przepraszam. – powiedziałaś ze skruchą. – Powinnam była Ci wierzyć.

- ___ miał rację…

Spojrzałaś na niego zdziwiona.

- Wolisz mężczyzn… A ja? Nawet robisz wszystko za mnie…

- Ja… Ja…

Patrzyłaś na niego zdziwiona.

On myśli, że nie widzisz w nim mężczyzny? Owszem był bardzo dziewczęcy, ale i męski. Przecież go kochałaś.

- Co z tego, że Cię kocham, jak nie jestem męski… - powiedział smutny i spuścił głowę.

- Pabo! – krzyknęłaś zła.

Ren spojrzał na Ciebie wystraszony.

- A co, jeśli ja Cię też kocham? – spytałaś. - I jesteś dla mnie wystarczająco męski?

Podeszłaś do niego i przytuliłaś go.

- Tak bardzo Cię kocham pabo… - wyszeptałaś.

Ren po chwili odwzajemnij Twój uścisk.

- Naprawdę mnie kochasz? – spytał po chwili.

- Tak. – odpowiedziałaś z uśmiechem i pocałowałaś go lekko u usta.

___ 

Ren dla Park SongYoo ;3 

Przepraszam, że nie napisałam wcześniej, jednak moje lenistwo zwyciężyło xD Oby następnym razem tak nie było.

Moja beta zażyczyła się być nazywana alfą xD 

Powiedzcie mi czy wy widzicie tło bloga? ;D Bo mi się nie wyświetla ;;

Dziękuję Justyna ;* Bez Ciebie nie było by tak "szybko" scenariusza xD 

Mile widziane komentarze i subskrypcja <3