EXO-M (Tao) - Gdy uczy Cię piec

Właśnie piekłaś ciasto do swojej cukierni. No dobra… Próbowałaś piec. W pieczeniu byłaś zupełnym beztalenciem. Zrezygnowana stanęłaś za ladą.

- Tu nikogo nie ma.. – westchnęłaś.

W sumie to się nie dziwiłaś. Sama nie chciałabyś zjeść ciasta, które upiekłaś. Można rzec, że były niejadalne.

Twój ojciec, który był Twoim jedynym rodzicem, zmarł sześć miesięcy temu. Po tym zostałaś sama na świecie. To właśnie po nim została Ci cukiernia. Nie mogłaś zrezygnować z tego. Twój tata kochał piec i kochał ta cukiernię. Dla niego chciałaś ją chronić.

Nikt nie przychodził do cukierni, brakowało Ci pieniędzy i zalegałaś z rachunkiem. Jak tak dalej pójdzie, zostaniesz bez niczego…

Usłyszałaś, że ktoś wchodzi do cukierni.

- Witamy… - powiedziałaś uśmiechnięta, ale Twój uśmiech zszedł.

Twoim oczom ukazał się Tao… Tak Tao z EXO!

___ tylko spokojnie… Ale do jasnej cholery! ___ nie codziennie spotyka się swojego ulubionego wokalistę.

Już chciałaś się zapytać czy możesz pomóc, gdy nagle powiedział.

- Co to za mizerne ciasta? To wygląda jak sklep zoologiczny. – powiedział ciemnowłosy chłopak.

Zoologiczny?!

- Ty musisz być ___.

Skąd wie, jak się nazywam?

- Skąd wiesz…

- Jestem Huang Zi Tao. – przerwał Ci.

- Chciałbym Cię o coś prosić. – powiedział. – W przyszłym tygodniu idę na ślub mojej siostry. Chcę, żebyś zrobiła tort. Zapłacę Ci 500 000 000 wonów.

500 000 000?! Musisz to zrobić!

Ale nigdy nie piekłaś tortu weselnego…

- Zgadzasz się?

- To będzie trudne upiec tort w tydzień… - powiedziałaś lekko zakłopotana. – Nie mam składników…

- Już je przywiozłem. – powiedział obojętnie. – Chciałbym, żeby wyglądał tak.

Pokazał Ci idealny projekt. Z wszystkimi detalami, każdy szczegół był zaplanowany perfekcyjnie.

Nie ma mowy, że uda Ci się zrobić coś takiego…

- Jestem bardzo zajęta… - powiedziałaś, próbując się wymigać. – I muszę się zająć cukiernią.

- W takim razie kupię wszystko.

Zaczynał Cię już wkurzać.

- Ty… Nie możesz tak mówić, nie próbując tego, co upiekłam. – powiedziałaś rozdrażniona, podając mu talerzyk z kawałkiem ciasta.

Tao wziął od ciebie talerzyk i spróbował kawałek ciasta.

Po chwili zaczął się krztusić i dławić.

- To jest okropne… - wysapał.

- Zrozumiałeś? – spytałaś z lekkim uśmiechem.

- Hej… Idziemy do kuchni! – powiedział stanowczo.

Co?

Złapał Cię za rękę i zaprowadził w stronę kuchni.

Patrz, nauczę Cię jak spienić białko z jajek. – powiedział Ci i podał miskę i trzepaczkę.

- Pośpiesz się! – powiedział zirytowany.

Jak do tego doszło?

- To jest za trudne! Pokaż mi, jak to zrobić! – jęknęłaś zrezygnowana i rzuciłaś miską na stół.

- Ja już dawno skończyłem.

Zobaczyłaś skończoną miskę z idealnie ubitym białkiem.

- Teraz pokaż mi, jak przesiewasz mąkę.

Zabrałaś się za przesianie. To już musi Ci się udać. Nie minęło jednak pięć minut, a Ty byłaś cała w mące.

- Nie…

- Ja już skończyłem, a Ty? – spytał.

I tak za każdym razem Tao był lepszy od Ciebie. ___ naprawdę jesteś wielkim beztalenciem…

- Jesteś naprawdę beznadziejna w gotowaniu. – powiedział z tą swoją kamienną twarzą.

Już nie mogłaś znieść tego wyrazu twarzy. Był taki beztroski i niczym się nie przejmował. Za każdym razem wszystko mu wychodziło.

- Jaki masz problem?! – krzyknęłaś zdenerwowana. – Skoro jesteś tak utalentowany, to zrób tort sam!

- Moja siostra powiedziała, że mam przyjść po ciasto tutaj.

- Mwoh? – spytałaś zdziwiona.

- Pokażę Ci. – powiedział i zaczął robić tort.

Wyglądał pięknie. Robił to z taką łatwością, a na twarzy już nie było kamiennego wyrazu. Tym razem Tao się uśmiechał. Jakby robienie tego tortu przypominało mu coś przyjemnego.

To ciasto przypominało, te które robił Twój tata…

- Mistrzu! Uczyń mnie swoim uczniem!

Spojrzał na Ciebie zdezorientowany.

- Upiekę ten tort weselny. Myślę, że zrobię to w tydzień… Jebal…

- Arraso. – odpowiedział z uśmiechem.

Tak rozpoczął się Twój specjalny trening z Tao. Powoli zapominałaś, że Tao jest gwiazdorem i traktowałaś go jak zwykłą osobę. Byłaś strasznie szczęśliwa. Może w końcu nauczysz się piec.

Twój tata byłby szczęśliwy…

Odkąd piekłaś jadalne rzeczy w cukierni pojawiło się kilku klientów.

- Poproszę ciastko! – zawołała jedna z klientek.

- Już niosę.

- Przepraszam, że czekałaś. – usłyszałaś głos Tao.

Odwróciłaś się i zobaczyłaś Tao podającego zamówienie w stroju kelnera.

Wyglądał strasznie pociągająco.

- Ja również poproszę. – powiedziała inna klientka.

Odkąd Tao paradował w stroju kelnera, w cukierni zrobił się straszny ruch. Nie dziwne… W końcu to Tao… I to jeszcze w stroju kelnera!

- Bardzo dziękuję za bycie kelnerem mistrzu. – powiedziałaś szczęśliwa.

- Nie obijaj się i kontynuuj swój trening.

- Tak jest mój mistrzu!

Zrobię to jak najlepiej, żeby utrzymać klientów.

Wzięłaś zamówienie i podeszłaś do stolika.

- Przepraszam, że czekałaś. – powiedziałaś uśmiechnięta.

- Tak naprawdę nie chciałam tego ciastka. – powiedziała klientka. – Przyszłam tu, tylko po to, żeby zobaczyć Tao.

Co?

- Przecież te ciastka są okropne.

Zrobiło Ci się strasznie przykro.

- Wybaczcie, ciągle się uczę… Następne ciasto powinno być lepsze.

- Mhow? Nie sądzę, żebyś zrobiła je lepiej. – zaczęła się śmiać.

 – Nawet moje wyroby są lepsze. – powiedziała druga.

Nagle zobaczyłaś, jak Tao wylewa szklankę wody na dziewczynę.

- Nie masz prawa się śmiać z ___. – powiedział groźnie. – W przeciwieństwie do Ciebie, my ciężko pracujemy.

Byłaś jednocześnie zaskoczona i szczęśliwa. Tao Ci pomógł…

- Co jest z tą cukiernią?! – krzyknęła oburzona. – Nigdy więcej tu nie przyjdę! – dodała i wyszła z drugą dziewczyną.

- Zaskoczyłeś mnie. Nie spodziewałam się, że zrobisz coś takiego. – powiedziałaś czyszcząc blachę na ciasto. – Klienci są jak bogowie, nie można być dla nich niemiłym.

- Ale nie potrzebujemy takich klientów… Muszą też szanować to co robisz.

- Patrzenie jak mnie bronisz… było miłe. – powiedziałaś zawstydzona. – Komawo.

Tao nic nie powiedział tylko się uśmiechnął.

- Wiesz, że jestem naprawdę straszna w gotowaniu. Tacie byłoby smutno… - powiedziałaś. – Kiedyś cukiernia była zatłoczona…

Macaroon, które sprzedawaliście dawały wrażenie, jakby spełniały marzenia. To dlatego ludzie tak chętnie je kupowali.

- Teraz pamiętam, że przychodził tu chłopiec, który uśmiechał się po zjedzeniu macaroon. – dodałaś z uśmiechem.

- Ja… Ja kocham ten sklep. – powiedział Tao. – Nie chcę, żeby go zamknęli.

Spojrzałaś nie niego ze smutną miną.

- Dobrze się spisałaś… - powiedział i pogłaskał Cię po głowie. - Twój ojciec byłby dumny.

Wzruszyłaś się.

- W moim domu… Czułem się jakbym był sam…

Tao..?

Pierwszy raz widzisz go tak przygnębionego. Zawsze był pewny siebie. Tak jakby w środku miał wrażliwe serce.

Był ostatni dzień przed weselem. Napracowałaś się jak nigdy. Prawie w ogóle nie spałaś. Nie mogłaś. Musiałaś upiec idealny tort.

- Skończone! – pisnęłaś uradowana. – Nie mogę uwierzyć, że upiekłam tak śliczne ciasto…

- Ale z tego ja zrobiłem 80%...

Tymi słowami Cię dobił.

- Przepraszam… - powiedziałaś zawstydzona.

- Tylko żartuję. – powiedział z uśmiechem. – Dobrze się spisałaś.

Uśmiechnęłaś się nieśmiało.

Nagle poczułaś, że tracisz siły. Nogi odmówiły Ci posłuszeństwa.

- Hej… - powiedział wystraszony Tao i złapał Cię, broniąc przed upadkiem.

Poczułaś, że Twoja twarz robi się czerwona. Stałaś oparta o klatkę piersiową Tao.

- Prawie w ogóle nie spałaś w tym tygodniu. – zaśmiał się. – Powinnaś odpocząć.

- Komawo… - powiedziałaś speszona.

Powoli odsunęłaś się od niego. Poczułaś dłoń Tao na swoim policzku. Spojrzałaś na niego.  Wyglądał zdecydowanie. Powoli przybliżył się do Twojej twarzy. Już prawie się pocałowaliście, gdy nagle niechcący szturchnęłaś łokciem tort. Mimo twoich starań tort był cały zniszczony.

- Nie, nie! Eotteoke? Tak mi przykro… - zaczęłaś panikować.

- To nie Twoja wina. Nie martw się. – powiedział spokojnie.

- Ale wesele jest jutro…

- ___ idź odpocznij. Zrobiłaś co mogłaś.

- Ale… Ale…

- Nic się nie stało. – odpowiedział Ci z czułym uśmiechem.

Pokiwałaś głową i pożegnałaś się z chłopakiem.

Jaka ofiara z Ciebie ___... Nie dość, że nie umiesz piec, to jeszcze coś takiego…

Musisz coś zrobić. Jeszcze się nie poddałaś.

Zaczęłaś mieszać ze sobą składniki.

Chce przynieść ten tort siostrze Tao. Obiecałam… I chcę zobaczyć Tao jeszcze raz…

Weszłaś na salę weselną. Była ogromna.

- Przepraszam, przyniosłam ciasto… Pani Huang mnie o to prosiła. – powiedziałaś skrępowana.

Pierwszy raz byłaś na takim weselu. Było tu strasznie dużo ludzi.

- Kim jesteś? – usłyszałaś delikatny kobiecy głos.

Zobaczyłaś pannę młodą. Jaka ona jest śliczna.

- Miło mi Cię poznać, jestem ___. – powiedziałaś i pokłoniłaś się na przywitanie. – Otrzymałam zamówienie na ciasto od Tao. Niestety nie udało mi się zdążyć na czas…

- Dziwne. – powiedziała zdziwiona. – Nigdy nie zamawiałam u Ciebie ciasta.

Ale Tao powiedział…

- Tao! – zawołała.

Co tu się dzieje? Czy Tao kłamał..? Ale czemu..?

- Ty… Kłamałeś mówiąc, że Twoja siostra chcę jedno z moich ciast? – powiedziałaś łamiącym się głosem. - Zrobiłeś to, żeby mnie ośmieszyć..? – dodałaś płaczliwie, ściskając opakowanie z ciasteczkami.

- Jeśli chciałbym Cię tylko ośmieszyć, nie piekłbym z Tobą… - powiedział spokojnie.

- Wae to zrobiłeś..?

- O co chodzi Tao?– spytała jego siostra. – Znasz ją?

-  Ona jest dla mnie ważna…

Mwoh? On właśnie powiedział, że jestem dla niego ważna?

- Mianhe ___, nie chciałem Cię oszukać, ale… To był jedyne pretekst, żeby się do Ciebie zbliżyć… - powiedział lekko zawstydzony. – Kiedy byłem dzieckiem w domu nie było najlepiej, więc uciekłem. Wtedy jacyś ludzie poczęstowali mnie macaroon, tymi osobami byłaś Ty i Twój tata.

Więc to Tao był tym chłopcem..?

-  Kiedy dorosłem chciałem Cię zobaczyć… - powiedział obejmując Twoją twarz dłonią. – Zawsze Cię kochałem ___... – dodał całując Cię.

Ty też zakochałaś się w Tao.

- Od teraz chciałbym, żebyś dawała mi wszystko, co upieczesz. – powiedział z uśmiechem, obejmując Cię w pasie.

Kiwnęłaś głową zawstydzona.

Znalazłaś szczęście, o którym zawsze marzyłaś… Znalazłaś Tao…

___

Nie podoba mi się >.< Ostatnio piszę słabe scenariusze...

Myślę, że wam się będzie podobać ^^ Szczególnie Tobie Dżasta ♥

Tralalala xD Zauważyliście, że w kolejce jest prawie tylko B.A.P i EXO? Klik! ;3 Ale w sumie co się dziwić ^_^ 

!!

Wybaczcie, że nie napisałam tego wcześniej, ale po prostu tego nie zauważyłam. Scenariusz jest jaki jest. Pomysł na niego w dużej części zapożyczyłam z mangi Akuma no Yuuwaku ni, Amaku to Rokeru. Manga mi się spodobała i pomyślałam, że scenariusz na jej podstawie byłby dobrym pomysłem. Nie chcę, żeby ktoś mnie oskarżał o plagiat, ponieważ nie ma do tego podstaw. A to, że nie dodałam informacji o tym wcześniej to zwykłe niedopatrzenie. Nie chcę się bronić czy coś, ale to tylko moja nieuwaga.